Ağaç ve Sarmaşık
Umut insanı ağaca, umutsuzluk sarmaşığa dönüştürür.
Biri kendi köklerinin üzerinde durmayı başarırken, diğeri hep yaslanacak güçlü bir gövde arar.
Sana sarmaşık muamelesi yapıldığını hissettiğin an ağaç olduğunu hatırla.
Kendi ayaklarının üzerinde durmak çok zevklidir.
Bazı çürümüş ağaçlar vardır ki, onlar kendilerini sarmaşıklarla süslemeye can atarlar.
mevsim geçip de sarmaşık yapraklarını döktüğünde
o, tüm çürümüşlüğü ile açıkta kalır.
Çırılçıplak…
Sarmaşığın ömrü yetmemiştir tutunduğu dalın çürümüşlüğünü anlamaya…
O ulu sandığı gövdede, kendi geçici güzelliğini hayran kalmıştır
Bilmeden…
